Het woord planning wordt vaak gebruikt (misbruikt?) voor iets wat op planning lijkt, maar er feitelijk niet zoveel mee te maken heeft: agendering. Agendering is een proces om te komen tot een toewijzing van werk aan resources, net als planning. Maar waar bij planning gestreefd wordt naar optimaliteit, gaat het bij agendering om feasibiliteit, oftewel het zoeken naar een toegelaten oplossing ipv naar de beste oplossing.Een voorbeeld. Ik zag laatst een demonstratie van een OK 'planning' oplossing. Het vertrekpunt was de agenda van de specialist en het OK plan. De specialist kiest een patient en een behandeling, en de applicatie geeft op basis van agenda en ok schema aan wanneer het eerst mogelijke moment is dat deze operatie uitgevoerd kan worden. Hierbij werd rekening gehouden met ervaringscijfers over snijtijd van deze specialist op deze behandeling. Tijdens de ingreep kon vervolgens allerhande informatie worden vastgelegd om fouten te voorkomen en om informatie te verzamelen voor toekomstige plan doeleinden. Niet gek!
Maar wordt hiermee gestuurd op maximaal gebruik van de OK, bijvoorbeeld door de volgorde van operaties juist te kiezen? Wordt rekening gehouden met beschikbare ruimte op de verpleegafdeling na de ingreep? Worden ook beschikbaarheden van andere benodigde mensen en middelen (typisch relevant voor een OK) meegenomen in de keuze voor het beste tijdslot? U raadt het al, de antwoorden zijn allemaal nee. Dit zijn typisch zaken die bij planning in de werkelijke zin van het woord wel meegenomen worden.
ERP leveranciers (bijv ZIS) die claimen een planning module ingebakken te hebben hebben het vaak eigenlijk over een agendering module. Voor echte planning is een point solution nodig die bovenop het ERP zijn waarde toevoegt. En daarbij is de kennis die vastgelegd is in het ERP hard nodig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten